Er is veel veranderd. Vroeger dronk ik koffie met mijn vrienden en daarvoor met mijn familie thuis op zaterdag ochtend met een extra lekker dingetje erbij. Bij ons thuis was dat dan een snee krenten brood met roomboter. Mijn ouders pakten elk een deel van de krant bij het tweede kopje. Mijn oudste broer de Kijk en mijn andere broer was daarvoor al naar buiten vertrokken. En ik. Ik twijfelde tussen de intellectuele doch gezellige familie sfeer en het buitenleven. Dan wachtte ik of er nog iemand opkeek van achter zijn krant of boek voor even een gesprekje of wat anders gezelligs. Maar tussen hoop en verlangen ging ik dan toch ook maar naar buiten. Meestal naar mijn beste vriendin twee straten verderop. Daar hadden ze overigens altijd echt wat lekkers bij de koffie. Een gevulde koek, of soms zelf gebakken appeltaart! En er was een computerspelletje en de top 40 kwam luid en duidelijk uit de radio. Tennissen met twee streepjes op het beeldscherm en gek doen om de tafel en over de meubels na de koffie op Fame. I’m gonna live for ever…! Fame! I’m gonna learn how to fly...High! In die tijd dronken mijn moeder en haar moeder door de week koffie met hun vriendinnen nadat de keuken en kamer aan kant was, de kinderen op school en de man aan het werk. Dat klinkt oubollig, maar zo was het echt in mijn jeugd (ik ben in 1970 geboren). Heel gezellig trouwens als je dan ziek van school thuis bent bij mamma en haar vriendin die om half elf in de ochtend koffie drinken.
Hierna komt een hele periode waarin ik koffie drink met vrienden. Of thee of bier of wijn of en soms whisky. De koffie is eigenlijk niet meer zo belangrijk behalve dan dat ik het drink en in sommige periodes deed ik dat heel veel, want dat smaakte goed bij een sjekkie. Maar een koffie afspraakje maakte ik nooit. Ik ben en was met mijn vrienden en we dronken waar we op dat moment zin in hadden.
Maar nu. Sinds vier jaar, maak ik koffie afspraakjes.
Dat komt door het netwerken. Ik ben bewust gaan netwerken sinds ik mijn bedrijf Creativity at work leven in blaas. Het was wel een ding voor mij dat netwerken. Je gaat toch niet bewust contacten leggen online en offline omdat je wat wil van een ander? Via trainingen, zelfdoen en coaching bij het opzetten van mijn bedrijf zijn mijn gedachten en gevoelens hierover drastisch veranderd. Gelukkig maar. Het is leuk en anderen vinden het ook leuk. We kennen dit verhaal allemaal. Geen enkele trainer of blog zal je iets anders vertellen. Schroom niet, ik doe wat flauw, maar zo is het echt. Schroom niet. Als je geïnteresseerd bent in je vak en wat er daarom heen aan leven te beleven is; een ander verteld en deelt graag. Juist dat delen kom ik inderdaad tegen. Met kopjes koffie. Koffie schept duidelijkheid. (het mag ook thee of limonade zijn), maar duidelijk is; We hebben even aandacht voor elkaar, misschien sluiten we een “deal”, maar dat hoeft niet. Deze ontmoeting is niet oeverloos maar nu tijdens dit kopje koffie of twee. Er zijn veel mensen die ik zou willen bedanken omdat ze mijn schuchtere begin van dit soort ontmoetingen meer dan beloond hebben door de bijzonderheid van hun kunnen, doen, mij adviseren en laten en daardoor mij mede te delen dat ik er ik mag zijn. Er zijn zo veel mensen en ontmoetingen waar ik nu over zou kunnen schrijven met een bijzonder verhaal en hartelijk gevoel….
Eentje dan:
Het kopje koffie van de foto heb ik gedronken met Aly Westerhuis. Aly die mij ooit voor dat ik kopjes koffie met haar dronk een vreselijk goede tip gaf. Dat was in de tijd dat we als voetbal maatjes in de sauna waren. Ik was de sleutel van mijn kluisje kwijt waar mijn kleren in geborgen waren. In de verwarring van mijn verkering die toen nog niet lang uit was probeerde ik uit alle macht mijn hersens te gebruiken om de sleutel terug te vinden. Aly vroeg me toen heel kalm: Wat is je eerste impuls? En merkte daarna even zo kalm op “Daar kun je best op vertrouwen.” Ik ging na en vond de sleutel. Zo simpel, en zo cliché. Maar de timing, de manier waarop en de overtuiging waarmee Aly me dat zij en ik ook daadwerkelijk mijn sleutel vond, maakt dat ik daar aan terug denk als ik overhoop lig met mijn ratio en intuïtie. Het antwoord is liefdevol en dicht bij jezelf. Ik heb het Aly nooit gezegd. Het wordt zo’n ding als je het zegt. Hoe kun je zo iets wat zo simpel was met een zelfde mooie zachte terloopse opmerking terug geven. Afin.
Het bleek dat we behoorlijk wat gemeen hebben (allebei al wat jaren niet meer voetballende): Zelfstandig ondernemen, creatief denken (en doen) kort door de bocht gezegd. Daarom zijn we gaan koffie drinken.
Voor mijn eerste netwerk ontmoeting zijn mijn coach: Wat is je doel? Wat ga je daar halen? Ik vertelde hem dat ik naar een zakelijk speed date evenement ging. Wat ik op zich zelf al vreselijk stoer vond. Ik zat dus niet te wachten op nog meer confrontatie. Ik zei; “Na ik ga es kijken wat voor mij interessant is, wat ik leuk vind”. Zo was ik gewend. Een kijker. Maar sinds dien is zijn vraag “wat is je doel?” Telkens weer hoe irritant ik het ook eigenlijk vind aanwezig. Waarom? Wat wil ik ermee? Wat is mijn doel? Dat neem ik altijd mee.
Maar zo na een jaar of vier van wennen aan het fenomeen netwerken weet ik dat ik een kopje koffie doe met liefde. Liefde voor mijn zaak en liefde voor de ander. Daarom drink ik graag kopjes koffie zoveel mogelijk gepast in het ritme van mijn werken richting de toekomst. Met genoeg tijd tussendoor om in de vrijheid van het ontmoeten eventueel zaken te doen.
